Cholesterol to steroidowy alkohol, który może powstawać w wielu tkankach w ludzkim organizmie. Mimo złej sławy, pełni on wiele ważnych funkcji dla człowieka. W budowie tego związku wyróżnić można cztery hydrofobowe pierścienie steranu, ogon węglowodorowy oraz hydrofilową główki – grupę hydroksylową. Cholesterol uczestniczy w syntezie witaminy D3 oraz hormonów steroidowych, na przykład aldosteronu, kortyzonu, estrogenu czy testosteronu. Oprócz tego, jest bardzo ważnym składnikiem, budującym błony komórkowe. Uczestniczy także w przekaźnictwie międzykomórkowym oraz jest jednym z budulców żółci, umożliwiającej trawienie tłuszczów.
Cholesterol może być dostarczany z pożywieniem (egzogenny) lub produkowany wewnątrz organizmu (endogenny). Źródłem cholesterolu egzogennego są przede wszystkim produkty bogate w tłuszcze zwierzęce, takie jak mięso i jego przetwory, jaja oraz nabiał. Cholesterol endogenny powstaje w każdej komórce ciała, jednak miejscami, w których synteza zachodzi na znacznie wyższym poziomie są jelita, wątroba i nerki.
Należy pamiętać, że cholesterol jest cząsteczką nierozpuszczalną we krwi i innych płynach obwodowych, a więc aby mogło dojść do jego transportu, musi on ulec połączeniu z innymi cząsteczkami. W organizmie człowieka cząsteczki te to kompleksy białkowe, nazywane lipoporoteinami. Lipoproteiny zbudowane są z hydrofobowego rdzenia, wypełnionego cholesterolem i triglicerydami oraz z płaszcza, który powstał z wolnego cholesterolu, fosfolipidów i apolipoproteiny. Gęstość oraz średnica lipoprotein zależna jest od składu chemicznego. Dzieli się je ze względu na zawartość apolipoprotein. Wyróżnić można: chylomikrony, VLDL (lipoproteiny o bardzo małej gęstości), IDL (lipoproteiny o pośredniej gęstości), LDL (lipoproteiny o małej gęstości), HDL (lipoproteiny o dużej gęstości).
Głównymi lipoproteinami transportującymi cholesterol są lipoproteiny HDL i LDL. Używa się też określeń „zły” i „dobry” ch
Co to jest migrena i jakie są jej objawy? To choroba o przewlekłym charakterze, której cechą są przede wszystkim napady bólu głowy. Bólowi temu towarzyszyć mogą inne objawy, szczególnie z przewodu pokarmowego - nudności, wymioty, biegunki. Do rozpoznania migreny potrzebne jest spełnienie kilku kryteriów. Przede wszystkim, musi być co najmniej 5 napadów bólu głowy, które mogą trwać od 4 do 72h.
W przypadku silnych bólów głowy należy udać się do lekarza neurologa, który zadba o odpowiednią diagnostykę i postawi prawidłowe rozpoznanie.
Migrenę należy różnicować z neuropatią nerwu wzrokowego, odwarstwieniem siatkówki i epizodem przemijających zaburzeń krążenia mózgowego. Migrena z aurą może natomiast przebiegiem przypominać napady padaczkowe.
Epizodyczna migrena może ulegać przemianie w migrenę przewlekłą, która przybiera postać codziennych bólów głowy. Powodem tej migreny zazwyczaj jest nadużywanie doraźnych przeciwbólowych leków.
Objawami migreny są bóle głowy (bóle migrenowe), które najczęściej umiejscowione są po jednej stronie i mają charakter pulsujący. Ponadto odznaczają się różnym natężeniem – mogą być umiarkowane lub znaczne. Często zdarza się, że ból głowy nasila się w czasie wykonywania zwykłej aktywności fizycznej np. spaceru, wchodzenia po schodach, co często zmusza nawet do jej zaniechania. Oprócz tego, w trakcie napadu migreny dochodzi do uczucia nudności oraz nadwrażliwości na dźwięk i światło, a także łzawienie oczu.
Szczególnym rodzajem migreny jest ta z aurą. W jej przebiegu dochodzi do poprzedzających, charakterystycznych objawów, które zwiastują napad bólowy. Do symptomów takich zaliczane są: zaburzenia widzenia, tak zwane „mroczki przed oczami”, osłabienie siły mięśniowej, zaburzenia czucia lub mowy po jednej stronie ciała.
Migrena przewlekła charakteryzuje się znaczną uciążliwością. Jej objawami jest ból głowy, trwający ≥15 dni w miesiącu przez ≥3 kolejne miesiące.
Nap
Co robić kiedy pojawi się katar u niemowlaka? Katar jest niezwykle częstą i dokuczliwą dolegliwością u niemowląt, dlatego nie należy wpadać w panikę. Niewątpliwie zaburza on funkcjonowanie młodego organizmu, zwłaszcza wtedy, gdy pojawia się w nocy. Jego przyczyn może być wiele, jednak najczęściej występuje w wyniku infekcji wirusowej. Dopiero co urodzone dziecko jest szczególnie narażone na infekcje, ponieważ nie posiada rozwiniętego układu immunologicznego, które mogłoby wspomóc walkę z nieustannie napotykanymi, nieznanymi patogenami. Katar u malucha może być również powodowany przez dym tytoniowy lub suchość powietrza. Należy więc zadbać o to, by pomieszczenie, w którym dziecko przebywa, było regularnie wietrzone i nawilżane, oraz, by nie palono w nim wyrobów tytoniowych. Inną przyczyną kataru może być również płacz, a rzadziej – alergia. W tym artykule postaramy się odpowiedzieć na pytanie jak skutecznie pobyć się kataru u niemowlaka.
Jak pomóc niemowlakowi z cieknącym katarem? Domowymi sposobami można skutecznie zwalczyć objawy kataru. Najważniejszym postępowaniem w przebiegu tej dolegliwości jest przede wszystkim zapewnienie drożności górnych dróg oddechowych. Wydmuchanie nosa to niewątpliwie najprostszy sposób na udrożnienie nosa. Bez problemu zrobić to mogą dzieci, które już rozumieją i współpracują. Jednak u mniejszych dzieci nie ma takiej łatwości. Czym więc odciągać katar u niemowlaka? Z pomocą temu przyjdą aspiratory, takie jak gruszka czy frida. Duże zastosowanie mają tutaj też wszelkiego rodzaju ssaki. Na rynku obecnie dostępnych jest wiele rodzajów takich sprzętów; zazwyczaj mają one postać silikonowych rurek, których jeden koniec umieszcza się w dziurce nosowej malucha, a drugi można umieścić w swoich ustach, podłączyć do odkurzacza lub specjalnego urządzenia. Ssaki te działają na zasadzie wytworzenia ciśnienia, które z łatwością prowadzi do wydostania się zalegającej wydzieliny na zewnątrz.
Cholesterol jest związkiem bardzo ważnym dla organizmu człowieka i mimo że przyjęło się mówić wyłącznie o jego negatywach, istnieje bardzo wiele pozytywnych aspektów działania tego związku. Cholesterol należy do grupy chemicznej alkoholi i zbudowany jest z czterech hydrofobowych pierścieni steranu, ogona węglowodorowego oraz hydrofilowej główki – grupy hydroksylowej.
Cholesterol może być zarówno dostarczany z pożywieniem, jak i produkowany wewnątrz organizmu. W zależności od sposobu jego dostarczenia do organizmu wyróżnia się cholesterol egzogenny i endogenny. Źródłem cholesterolu egzogennego są przede wszystkim produkty odzwierzęce: smalec, mięso wieprzowe, tłuste mięso wołowe, przetwory mięsne oraz w mniejszym stopniu nabiał (jajka, mleko). Cholesterol endogenny najintensywniej powstaje w wątrobie, nerkach i jelicie, jednak jego synteza jest możliwa w każdej komórce ciała.
Cholesterol pełni szereg ważnych ról w organizmie człowieka. Jest on kluczowym elementem błon komórkowych, który odpowiada za ich sztywność i płynność. Dzięki temu uczestniczy również w kontroli transportu międzykomórkowego. Jest także składnikiem osłonek mielinowych, które umożliwiają transport impulsów nerwowych. Ponadto cholesterol bierze udział w syntezie witaminy D3 oraz hormonów steroidowych, takich jak: aldosteron, kortyzon, estrogen czy testosteron. Jest także jednym z elementów tworzących żółć, która odpowiada za rozbijanie i trawienie cząsteczek tłuszczu.
Przyjęło się, że mianem „złego cholesterolu” określa się cholesterol LDL, czyli jedną z lipoprotein, odpowiedzialnych za transport nierozpuszczalnego w wodzie cholesterolu. I faktycznie, nadmierny poziom tej substancji może mieć przykre konsekwencje dla zdrowia, szczególnie dla osób z ryzykiem sercowo-naczyniowym. LDL jest jednym z czynników ryzyka miażdżycy.
Przyczyną zbyt wysokiego poziomu LDL w surowicy może być: głównie - nieodpowiednia dieta i zbyt niska aktywność fizyczna, również palenie wyr
Jak wyglądają pleśniawki u niemowlaka i dziecka? Mianem pleśniawek określa się najczęściej białe, pojedyncze plamki, pojawiające się na błonie śluzowej jamy ustnej, języku i podniebieniu. Wyglądem przypominają ścięte mleko, kożuch. Są one objawem grzybiczej infekcji, wywoływanej najczęściej przez drożdżaka Candida albicans. Pleśniawki mogą być jednak powodowane infekcjami innymi grzybami oportunistycznymi, również tymi z rodziny Histoplasma i Blastomyces.
Zdarza się też, że plamki zlewają się i tworzą większe skupiska. Mogą one obejmować całą jamę ustną – dziąsła, język, podniebienie i błonę śluzową policzków. W nielicznych przypadkach może także dojść do zajęcia dolnych dróg oddechowych, to jest: krtani, tchawicy czy oskrzeli.
Pleśniawki to schorzenie, które niezwykle często obserwuje się u noworodków i niemowląt. Kolejną narażoną na tę chorobę grupą są małe dzieci. Zdarza się jednak taka infekcja, co prawda rzadko, u starszych dzieci i dorosłych.
U noworodków do zarażenia Candidą dochodzi w czasie porodu. Dziecko, przechodząc przez drogi rodne mamy, ma kontakt z drobnoustrojami, które tam bytują.
Infekcja drożdżakami z rodziny Candida najczęściej pojawia się po antybiotykoterapii. Dzieje się tak, ponieważ w wyniku przyjmowania antybiotyków dochodzi do wyjałowienia flory bakteryjnej jamy ustnej, która stanowi naturalną barierę przed wszelkimi infekcjami. Candida jest obecna w organizmie człowieka, jednak dzięki naturalnym mechanizmom obronnym, nie dochodzi do jej nadmiernego namnażania. Kiedy zaburzona jest równowaga mikrobiologiczna w jamie ustnej, nie ma już sposobu, by powstrzymać rozwój komórek grzyba i wtedy pojawiają się objawy infekcji.
Istnieje więcej czynników, które sprzyjają pojawieniu się pleśniawek u niemowląt. Oprócz antybiotykoterapii, jest to wcześniactwo, nierozwinięty układ immunologiczny, zakażenie wirusem HIV i nieprawidłowa higiena. Należy pamiętać, żeby przed kontaktem z nowo
Otyłość to nadmierna ilość tkanki tłuszczowej. Dzieli się ją na 2 typy: androidalna (brzuszna, trzewna lub centralna) i gynoidalna (pośladkowo-udowa). Obecnie BMI (czyli Body Mass Index – wskaźnik masy ciała) nie jest uważany za niezbędne kryterium rozpoznania otyłości. Niegdyś na jego podstawie rozpoznawano otyłość i nadwagę, przyjmując, że nadwaga mieści się w zakresie 25–29,9, otyłość ≥30 (I stopnia 30–34,9, II stopnia 35–39,9, III stopnia ≥40). Kryterium te zastąpione zostało obwodem talii. Aktualnie przyjęte definicje określane są przez Międzynarodową Federację Cukrzycy oraz Narodowy Program Edukacji Cholesterolowej (NCEP – ATP III). Kryteria pierwszej z wyżej wymienionych instytucji do rozpoznania otyłości przyjmują wartość obwodu talii 94 cm u mężczyzn i 80 cm u kobiet, natomiast tej drugiej - >88 cm u kobiet i >102 cm u mężczyzn.
Otyłość centralna jest istotnym czynnikiem ryzyka rozwoju chorób sercowo-naczyniowych. Ponadto zwiększona masa ciała jest uważana za jedną z głównych przyczyn insulinooporności.
Aktualna, najnowsza wiedza medyczna wskazuje na istotny związek między otyłością trzewną, insulinoopornością i rozwojem zespołu metabolicznego. Zarówno nadwaga, jak i otyłość, zwykle prowadzą do zwiększonej oporności tkanek na insulinę. Oprócz tego, zaobserwowano związek między otyłością a miażdżycą. Za rozwój miażdżycy odpowiedzialne są: zwiększone stężenie wolnych kwasów tłuszczowych, insulinooporność oraz brak równowagi między cytokinami prozapalnymi i przeciwzapalnymi. Insulinooporność prowadzi zarówno do nietolerancji glukozy, jak i cukrzycy typu 2, a także, w połączeniu ze wzrostem wolnych kwasów tłuszczowych, przyczynia się do rozwoju dyslipidemii, charakteryzującej się obniżeniem stężenia cholesterolu HDL i wzrostem stężenie trójglicerydów.
Przyczyną otyłości jest zakłócenie równowagi energetyczn
Mianem żółtaczki określa się występowanie żółtawego zabarwienie twardówek, błon śluzowych i skóry, co spowodowane jest odkładaniem się w tkankach bilirubiny. Przyczyną żółtaczki jest zwiększenie się poziomu bilirubiny do co najmniej 43 μmol/l (~2,5 mg/dl). Kolejność pojawiania się objawów jest następująca: najpierw twardówki, potem skóra. Jej ustępowanie zachodzi natomiast w odwrotnej kolejności – wynika z tego, że najdłużej obecne są objawy oczne. Etiologicznie wyróżnia się 3 rodzaje żółtaczek: przedwątrobowe, wewnątrzwątrobowe i pozawątrobowe. Pierwsza z nich polega na zwiększeniu stężenia bilirubiny wolnej (niesprzężonej) w surowicy, spowodowanym zwiększeniu produkcji tej substancji w wyniku hemolizy lub upośledzenia wychwytu bilirubiny przez hepatocyty albo jej sprzęgania z kwasem glukuronowym. Przyczynami zaburzenia wychwytu mogą być różne zespoły chorobowe, na przykład: zespół Gilberta, zespół Criglera i Najjara. Żółtaczka wewnątrzwątrobowa pojawia się jako wynik uszkodzenia wątroby i objawia się poprzez hiperbilirubinemię mieszaną (wzrost poziomu bilirubiny wolnej i związanej). Przyczyn tego stanu może być wiele. Najczęściej jest to marskość wątroby, zakażenia (wirusowe zapalenia wątroby, zakażenia bakteryjne [leptospiroza, kiła], sepsa, ropnie wątroby), autoimmunologiczne zapalenie wątroby, pierwotne zapalenie dróg żółciowych, polekowe uszkodzenie wątroby, toksyczne uszkodzenie wątroby, na przykład alkoholowe zapalenie wątroby, toksyny biologiczne [grzyby, alkaloidy roślinne]. Ponadto również nowotwory wątroby, chłoniaki, zaburzenia przepływu krwi przez wątrobę (zespół Budda i Chiariego, niewydolność serca) oraz u kobiet w ciąży - ostre stłuszczenie wątroby. Kolejnym rodzajem żółtaczki jest pozawątrobowa, inaczej nazywana żółtaczką mechaniczną lub cholestazą zewnątrzwątrobową. Dominuje w niej bilirubina sprzężona. Objawy pojawiają się wskutek upośledzenia fizjologicznego przepływu żółci. Przyczynami tego stanu najczęściej są: kamica przewodowa, rak trzustki,
Kaszel jest najczęstszym objawem chorób dotykających układu oddechowego. Jest on odruchem obronnym i ma na celu oczyszczanie dróg oddechowych z ciał obcych lub nadmiaru wydzieliny. Kaszel powstaje w mechanizmie nasilonego wdechu i następnie wydechu, czemu towarzyszy wytworzenie wysokiego ciśnienia w płucach i klatce piersiowej, co umożliwia później gwałtowne wyrzucenie powietrza, które po drodze porywa napotkane cząstki. Ze względu na czas trwania wyróżnić można kaszel ostry, który trwa mniej niż 3 tygodnie, podostry, trwający od 3 do 8 tygodni, a także kaszel przewlekły, utrzymujący się ponad 8 tygodni. Ze względu na charakter wyróżnia się kaszel suchy i mokry (produktywny). Ich przyczyny znacznie się od siebie różnią. Najczęściej kaszel suchy powodowany jest przez zakażenia wirusowe, astmę, przyjmowanie niektórych leków (szczególnie inhibitorów konwertazy angiotensyny, służących do leczenia nadciśnienia), niewydolność serca czy choroby śródmiąższowe płuc. Kaszel produktywny, w trakcie którego dochodzi do odkrztuszania plwociny, wywoływany jest najczęściej przez rozstrzenie oskrzeli, przewlekłe zapalenie oskrzeli, chorobę obturacyjną płuc, astmę lub eozynofilowe zapalenie oskrzeli.
W przebiegu kaszlu suchego pojawia się kilka objawów towarzyszących. Zalicza się do nich tak zwany „szczekający” charakter, drapanie, dyskomfort w gardle czy napady kaszlu w nocy. Suchy kaszel może wywoływać kilka przykrych następstw, do których zalicza się między innymi podrażnienia śluzówki i pękanie w niej naczynek.
Przedmiotem niniejszego artykułu jest suchy kaszel i możliwości jego domowego leczenia. Znanych jest wiele metod farmakologicznych leczenia kaszlu, do których wykorzystuje się między innymi dekstrometorfan czy lewodropropizynę. W cięższych przypadkach swój udział w farmakoterapii mają: butamirat, gabapentyna lub nawet morfina, zaliczana do opioidów. Do łagodzenia objawów kaszlu wykorzystuje się także wiele suplementów diety lub leki dostępne bez recepty, w t
Co to jest liszaj płaski? Jest to choroba, która ma postać zmian skórnych, które pojawiają się na różnych obszarach ciała – w jamie ustnej, paznokciach, a także na błonach śluzowych. W zależności od lokalizacji, liszaj może przyjmować różne formy, różniące się wyglądem. Najczęściej są to grudki, pęcherze, czopy lub zgrubienia, o mlecznobiałej, czerwonej, sinej lub rdzawej barwie. Zmiany te charakteryzują się siateczkowatym układem. Najczęściej spotkać je można na paliczkach, dziąsłach, języku i wargach. Nie wywołują one bólu, lecz mogą prowadzić do rozwoju nadmiernego rogowacenia, zagłębień płytki paznokciowej i podłużnych bruzd.
Jak wygląda liszaj na skórze? Klasyczne wykwity lokalizują się na wewnętrznej powierzchni nadgarstków, w okolicy lędźwiowej, na wewnętrznej powierzchni ud, przednich powierzchniach podudzi i w okolicach stawów skokowych, jednak mogą one pojawiać się również w innych częściach ciała. Wysiew bardzo licznych, rozsianych zmian skórnych pojawia się z reguły na tułowiu i proksymalnych częściach kończyn. Zmiany te wtedy przyjmują często postać erytrodermii, ze względu na zlewanie się grudek.
Jak wygląda liszaj na twarzy? U niemal 50% chorych zmiany pojawiają się na błonach śluzowych. W jamie ustnej ustawiają się one w linii zgryzu i tworzą białawe, opalizujące, linijne, drzewkowate lub obrączkowate ogniska, powstające wskutek zlewania się drobnych grudek. Zmiany te mogą przechodzić również na czerwień wargową. Zdarza się, że zmiany śluzówkowe mogą mieć charakter pęcherzowy z tworzeniem się nadżerek, trudno poddających się farmakoterapii. Wykwity pojawiające się na śluzówkach budzą niezwykły niepokój onkologiczny, ponieważ mogą one być prekursorem do rozwoju raka kolczystokomórkowego.
Liszaj jest chorobą z kręgu chorób dermatologicznych, która objawia się poprzez pojawienie się grudkowych zmian na skórze, paznokciach lub błonach śluzowych. Częstość jej występowa
