Herbata z piołunem w glinianej filiżance na wierzchołku deski

Bylica piołun to roślina, która znana była już w czasach starożytnych. Wykazuje ona szerokie spektrum właściwości, w tym działanie bakteriobójcze i przeciwpasożytnicze. Jak przy jej pomocy pozbyć się nieproszonych gości z naszego organizmu? I kto powinien zachować szczególną ostrożność podczas kuracji na jej bazie? Poznaj właściwości lecznicze tej rośliny i dowiedz się, jak stosować piołun na pasożyty!

 

Piołun a bylica pospolita

Bylica piołun, nazywana zwyczajowo również absyntem, to surowiec leczniczy, którego praktyczne zastosowanie poznano już w czasach starożytnych. Jest ona nierzadko mylona z jej niedaleką kuzynką bylicą pospolitą (Artemisia vulgaris), która należy do tej samej rodziny astrowatych, ale nie jest uznawana za roślinę leczniczą.

Piołun a piołun jednoroczny

Bylica piołun to gatunek wieloletni. Jednak wyróżnić można także piołun jednoroczny, który porasta brzegi zbiorników wodnych, lasów i dróg. Charakteryzuje się on niewielkimi rozmiarami i purpurowo-brązowym kolorem. Ze względu na swoją intensywną, słodką woń, jest on znany w medycynie ludowej jako słodki piołun. Posiada on nieco inne właściwości od tytułowego bohatera.

Jak wygląda piołun?

Wśród elementów cechujących bylicę piołun wymienia się zamszową, białawą łodygę, szaro-zielone listki i bulwiaste żółte kwiaty zebrane w kulistych kwiatostanach. Porasta ona skraje lasów, drogi, polany i kamieniste skarpy. W miejscach, w których można ją spotkać, roztacza się charakterystyczny ziołowy zapach.

Dzięki swojemu unikatowemu składowi chemicznemu piołun pozytywnie wpływa na ludzkie zdrowie. Można go stosować na kilka sposobów – liście piołunu, na przykład, wykorzystuje się do przyrządzenia herbaty. Inną opcją jest nalewka piołunowa oraz napar na jego bazie, który może posłużyć do wyciszenia dolegliwości żołądkowych lub w walce z pasożytami. Jaki skład chemiczny posiada powyższy surowiec?

Trawa piołun na trawniku na tle zachodu słońca latem

Skład chemiczny piołunu

Jakie związki chemiczne odpowiadają za właściwości prozdrowotne omawianego zioła? Po pierwsze piołun zawiera tujon, czyli organiczny związek terpenowy występujący w jego olejkach eterycznych. Wykazuje on działanie toksyczne na pasożyty wewnętrzne, w tym glisty ludzkie i owsiki, oraz pasożyty zewnętrzne, takie jak wszy głowowe i łonowe oraz świerzbowce.

Olejki eteryczne zawarte w piołunie to niejedyne warte wspomnienia substancje aktywne, które można w nim znaleźć. Na ich liście widnieją również gorycze, które nadają mu gorzki posmak, flawonoidy, które działają przeciwzapalnie, oraz garbniki o własnościach ściągających błony śluzowe przewodu pokarmowego. Ponadto obfituje on w sole mineralne, witaminę C i kwasy organiczne.

Butelka serum z olejkiem z kwiatu grochu motylkowego umieszczona na drewnianym tle

Olejek eteryczny i właściwości lecznicze piołunu

Tak bogata mieszanka komponentów bioaktywnych sprawia, że piołun doskonale sprawdza się w leczeniu szeregu przypadłości. Ma on działanie przeciwskurczowe i wspomaga wydzielanie kwasu żołądkowego, dzięki czemu przychodzi z pomocą w walce z dolegliwościami pokarmowymi.

Planujesz włączyć do swojej kuracji piołun? Właściwości tej rośliny pomogą ci zwalczyć szereg drobnoustrojów, w tym bakterie chorobotwórcze z rodziny Salmonella, Escherichia coli i Klebsiella pneumoniae oraz pleśnie i drożdżaki, np. Aspergillus niger czy Candida albicans.

Piołun to również naturalne remedium na kobiece dolegliwości. Reguluje on cykl menstruacyjny, wycisza zespół napięcia przedmiesiączkowego oraz wpływa normalizująco na gospodarkę hormonalną.

Szerokie zastosowanie piołunu nie kończy się na jego aplikacji doustnej. Należy pamiętać, że można z powodzeniem wykorzystać go w leczeniu dolegliwości skórnych. Piołun wykorzystasz nie tylko na wypadanie włosów, ale także łupież i zapalenie skóry. Warto go również stosować zewnętrznie w przypadku takich przypadłości jak trądzik różowaty czy zmiany wywołane łuszczycą.

Ziele piołunu posiada gorzki smak. Z tego względu jego napar lub olejek można stosować do smarowania skórek i paznokci u dzieci, u których pojawił się nawyk ich obgryzania. Co więcej, wyciąg z piołunu wykazuje własności moczopędne.

Doniesienia naukowe sugerują, że powyższa roślina wspiera leczenie SIBO, czyli przerostu bakterii w jelicie cienkim o charakterystycznych symptomach obejmujących bóle brzucha, zaparcia, biegunki oraz wzdęcia.

Widok z góry na filiżankę herbaty

Bylica piołun – jak stosować?

Piołun dostępny jest w wielu sklepach zielarskich. Dzięki temu możesz z łatwością wyczarować preparaty na jego bazie w zaciszu własnego domu. Jak stosować piołun dla najlepszych rezultatów? Poniżej znajdziesz kilka praktycznych sposobów:

herbata – ziołową herbatę na bazie suszonego piołunu przygotujesz, zalewając pół łyżeczki surowca szklanką wrzątku. Reguluje ona prawidłowe funkcjonowanie układu trawiennego, w tym wydzielanie soku żołądkowego, oraz poprawia ogólne trawienie;

napar do stosowania zewnętrznego – piołunowe napary ziołowe są skuteczne jako okłady na zaczerwienione oczy, a także podrażnione skórki wokół paznokci;

nalewka – nalewka z piołunu przygotowywana jest z wykorzystaniem spirytusu, cukru, wody i pędów piołunu. Należy pić ją w przypadku pojawienia się niestrawności i problemów z układem pokarmowym;

olejek – można stosować go zewnętrznie na skórę głowy objętą wszawicą lub świerzbem. Dodatkowo jego aplikowanie na klatkę piersiową rekomendowane jest w przypadku infekcji dolnych dróg oddechowych, którym towarzyszą problemy z oddychaniem oraz kaszel.

Jak stosować piołun na pasożyty?

Nalewka z piołunu to produkt, który przyjdzie ci z pomocą w zwalczaniu pasożytów. Aby ją przyrządzić, użyj 50-70% alkoholu i zmieszaj go w proporcji 1:3 lub 1:5 z suszem ziołowym. Po 2 tygodniach macerowania przelej płyn do ciemnej butelki i postaw ją w chłodnym miejscu. Warto wziąć pod uwagę, że po zastosowaniu nalewki z piołunem nie powinno się prowadzić pojazdów mechanicznych.

Czy piołun oczyszcza organizm?

Czy piołun to roślina oczyszczająca organizm? Oczywiście! Dzięki swoim własnościom diuretycznym, żółciopędnym i przeciwzapalnym wspomaga ona pracę wątroby i nerek, dzięki czemu doskonale sprawdzi się jako uzupełnienie kuracji nakierowanej na detoksykację organizmu. Praktyczną opcją będzie preparat w kroplach od Aura Herbals, w którego skład wchodzi właśnie piołun.

Kobieta trzymająca żółtą kartkę przy brzuchu z napisem detox

Czy piołun obniża ciśnienie?

Wiele osób doskonale wie, że piołun na pasożyty to jedno z najskuteczniejszych naturalnych rozwiązań w walce z nieproszonymi najeźdźcami naszego organizmu. Jednak niewiele z nich ma świadomość, że jest on również rośliną wpływającą na układ nerwowy i sercowo-naczyniowy. Co to oznacza w praktyce? Zioło to może wykazywać delikatne działanie hipotensyjne, czyli zmniejszające ciśnienie tętnicze krwi.

Piołun bylica – skutki uboczne

Co powinieneś wiedzieć na temat stosowania zioła, jakim jest piołun? Napar na jego bazie może wywołać pewne skutki uboczne, w szczególności gdy jest spożywany w nadmiarze. Wśród efektów ubocznych wymienia się dolegliwości żołądkowo-jelitowe, a w najcięższych przypadkach – problemy ze snem i halucynacje. Jeśli nie wiesz, jakie dawkowanie specyfików z jego zawartością jest odpowiednie, skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.

Piołun bylica – przeciwwskazania

Czy piołun na pasożyty to dobre rozwiązanie dla wszystkich? Ze względu na obecność potencjalnie toksycznego tujonu należy zachować szczególną ostrożność i przestrzegać informacji dotyczących dawkowania podanych w ulotce lub na opakowaniu produktu.

Zażywanie piołunu w dużych dawkach może skutkować takimi dolegliwościami jak nudności, wymioty, zawroty głowy oraz bóle brzucha. U osób z padaczką może pojawić się nasilenie drgawek, a nawet napady padaczkowe.

Kto powinien całkowicie zrezygnować z preparatów na bazie powyższego surowca? Są to przede wszystkim kobiety w ciąży i karmiące piersią, małe dzieci, pacjenci cierpiący na choroby nerek oraz osoby z alergią na zioła z tej samej rodziny co piołun, w tym rumianek, stokrotkę, nagietka, chryzantemę oraz arnikę. Powyższe zioło nie powinno być stosowane również w przypadku wystąpienia rzadkiej dziedzicznej choroby krwi, zwanej porfirią.

 

Bibliografia +