Kolaż Problemu Medycznego Z Krwią W Stolcu

SIBO (Small Intestinal Bacterial Overgrowth) to coraz częściej diagnozowana przypadłość wśród osób w każdym wieku. Stanowi ona zespół objawów wynikający z przerostu mikroflory w jelicie cienkim. Manifestuje się ona specyficznymi symptomami, które nierzadko wykraczają poza obszar funkcjonowania układu pokarmowego. Co to jest SIBO? Jak go rozpoznać? I jakie są najlepsze naturalne metody leczenia tej dolegliwości? Odpowiedzi na te i inne pytania znajdziesz w niniejszym artykule!

 

 

SIBO – objawy

 

Jak wyleczyć SIBO? Aby odpowiedzieć na to pytanie, warto zapoznać się z krótką charakterystyką tego schorzenia. Za tym skrótem kryje się zespół rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego pojawiający się nierzadko wskutek migracji bakterii z jelita grubego. Następstwem tego procesu jest wystąpienie przykrych dolegliwości, które mają niejednorodny obraz kliniczny. Oznacza to, że zespół ten manifestuje się nie tylko poprzez pogorszenie funkcjonowania układu pokarmowego, ale również symptomy skórne i psychiczne. Jakie oznaki należą do tych najczęściej zgłaszanych przez pacjentów? Są to przede wszystkim:

 

  • SIBO – objawy trawienne: zaparcia, bóle brzucha, wzdęcia, tłuszczowa biegunka, uczucie przepełnienia w jamie brzusznej;

 

  • SIBO – objawy psychiczne: problemy z koncentracją, stany lękowe, zaburzenia depresyjne, obniżony nastrój, przewlekłe zmęczenie;

 

  • SIBO – objawy skórne: świąd, suche obszary na skórze, trądzik różowaty, wysypka.

 

Kobieta Z Bólem Brzucha Siedząca Na Kanapie I Trzymająca Się Za Ręce Na Brzuchu

 

SIBO – przyczyny

 

U podłoża SIBO leży co najmniej kilka mechanizmów. Wśród nich wyróżnić można m.in.:

 

  • zaburzenie motoryki układu trawiennego,
  • nieprawidłowości anatomiczne,
  • niezdrową dietę,
  • stosowanie inhibitorów pompy protonowej (IPP),
  • problemy z pracą zastawki krętniczo-kątniczej,
  • hipochlorhydrię,
  • przewlekły stres,
  • czynniki psychologiczne,
  • zaburzenia wydzielania enzymów trawiennych i kwasów żółciowych.

 

SIBO – diagnostyka 

 

W celu stwierdzenia zespołu rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego należy udać się do gastrologa, który przeprowadzi stosowną diagnostykę. W jej przebiegu nierzadko zleca się badania laboratoryjne mające na celu wyeliminowanie chorób o podobnym obrazie klinicznym. Dodatkowo pacjenci są zwykle poddawani testowi wodorowo-metanowemu, który na ten moment uważany jest za najdokładniejsze narzędzie umożliwiające rozpoznanie SIBO.

 

Badanie SIBO – test wodorowo-metanowy 

 

Test wodorowo-metanowy z obciążeniem glukozą, laktulozą lub lactitolem polega na przyjęciu przez pacjenta roztworu na bazie jednej z powyższych substancji. Kolejnym krokiem jest analiza wydychanego przez niego powietrza. Jeśli wykryto w nim metan lub wodór, czyli substancje, których organizm naturalnie nie wytwarza, oznacza to, że układ pokarmowy zasiedlany jest przez pasażerów na gapę. Bakterie pojawiające się w jelicie cienkim w SIBO syntetyzują je jako produkt uboczny fermentacji cukrów. O czym trzeba pamiętać przed przystąpieniem do powyższego badania? Na przykład o tym, aby wyeliminować z jadłospisu pokarmy zawierające łatwo fermentujące węglowodany na co najmniej dobę przed planowaną procedurą.

 

SIBO – leczenie 

 

Jak wygrać walkę z SIBO? Leczenie nacelowane na eliminację jego przyczyny to najkrótsza i najskuteczniejsza droga do sukcesu. W tym celu zgłoś się do specjalisty, który stwierdzi, co dokładnie leży u podłoża twojego problemu zdrowotnego. U każdego pacjenta może to wyglądać nieco inaczej i być związane m.in. z chorobami tarczycy, zaburzeniami metabolicznymi czy przypadłościami na tle zapalnym. Oprócz wyciszenia pierwotnej jednostki chorobowej typowe postępowanie polega na zastosowaniu antybiotykoterapii i preparatów wspomagających, w tym prokinetyków. Należy jednak mieć na uwadze, że wdrożona farmakoterapia nie będzie skuteczna, jeśli nie będzie ona szła w parze ze zmianą nawyków żywieniowych.

 

SIBO – dieta 

 

Zmiany w codziennym jadłospisie to jeden z najważniejszych kroków profilaktycznych w przebiegu licznych chorób – również SIBO. Dieta low FODMAP należy do podstawowych protokołów żywieniowych dedykowanych pacjentom z powyższym schorzeniem. Zakłada ona ograniczenie artykułów spożywczych, które – ze względu na obecność oligosacharydów, disacharydów, monosacharydów oraz polioli – ulegają szybkiej fermentacji w jelicie cienkim. U wielu osób sprawdza się też zmniejszenie ilości błonnika w posiłkach.

 

Urocza Kobieta W Domu Z Sałatką

 

SIBO – czego nie jeść na FODMAP?

 

SIBO – czego nie jeść, żeby poczuć się lepiej? W pierwszej kolejności wyeliminuj produkty zawierające takie składniki pokarmowe jak glukoza, fruktoza, galaktoza, laktoza oraz budowane przez nie oligomery węglowodanowe. To oznacza, że zabroniony jest nie tylko cukier stołowy, owoce i słodkie przekąski, ale także wybrane warzywa, nasiona roślin strączkowych, znaczna część nabiału oraz zboża zawierające gluten. Nie zapominaj również o źródłach polioli – zarówno tych naturalnych, jak i występujących w gumach do żucia, napojach bez cukru czy słodyczach dla diabetyków.

 

SIBO – suplementacja

 

Oprócz diety i farmakoterapii w przebiegu SIBO warto rozważyć wprowadzenie do kuracji określonych suplementów diety. Ich odpowiednie dobranie może skutecznie wyciszyć wiele symptomów i ułatwić pacjentom codzienne funkcjonowanie. Wśród rekomendowanych preparatów na szczególną uwagę zasługują m.in.: 

 

 

Ręka Kobiety Wylewa Tabletki Leku Z Butelki

 

Probiotyki przy SIBO

 

Wśród suplementów dedykowanych osobom cierpiącym na SIBO na szczególną uwagę zasługują probiotyki – odpowiednio dobrane mogą skutecznie skolonizować twój układ pokarmowy dobroczynnymi bakteriami. 

Z doniesień naukowych wynika, że osoby przyjmujące preparaty probiotyczne znacznie rzadziej zapadają na zespół rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego. Co więcej, stężenie wodoru w wydychanym powietrzu u tych stosujących probiotyki jest niższe w porównaniu do grup kontrolnych. 

 

Warto jednak mieć na uwadze, że u części chorych powyższe specyfiki nasilają dolegliwości. Zatem zanim zdecydujesz się na włączenie ich do kuracji, dokładnie omów tę kwestię z gastrologiem lub internistą.

Bibliografia +